Tekrar merhaba,
Kontrol kaybi korkusu hepimizin - ozellikle de bati kulturunde,
kontrolun guc demek oldugu ogretilen bir toplumda yasadigimiz icin -
icinde olan bir endise. Bunun icin once aklin ne olduguna bir
bakalim:
Akil, surekli olarak bize oyun oynar, ustelik de bizi gayet iyi
tanidigi ve endiselerimizi/korkumuzu neredeyse kendimize itiraf
etmekten cekindigimiz herseyi gayet iyi bildigi ve tanidigi icin,
bizi en rahat vuracagi noktadan atisini yapar. Bu nedenle, akil ile
savasmanin sonunun husranla bitmesi kacinilmazdir.
Peki o halde, sunu sormamiz gerekir, "neden akil bizlerin meditasyon
yapmasini istemesin?" Bunun icin akli olusturan katmanlara bakmamiz
gerekir; bunlar,
(1) Manas: dusunce yumagi
(2) Citta: izlenimler
(3) ahamkara: "ben"lik / ego
(4) buddhi: bilme, karar verme, hukmetme, vs yetisi
Tum bu katmanlar olmadan bir akildan bahsetmek mumkun degildir. Yani
diger bir deyisle, aklin varolmasi icin bu dort katmanin olmasi
gereklidir. Diger yandan, meditasyona baktiginizda, sizin bu dort
katmani meditasyonla cozdugunuzu gorursunuz; meditasyonla kisi
dusunce yumagini gevsetir ve yavaslatir, izlenimlerin kendi
uzerindeki etkisini azaltir, benlik duygusunu genisletir ve ben
dedigi bedenin uzerine cikarak daha geneli icine alir, ve karar verme
yetisini keskinlestirir.
Bu nedenle, meditasyonun oldugu yerde, akil yoktur, aklin oldugu
yerde meditasyon yoktur. aklin oldugu yerde sadece aklin da dahil
edildigi konsantrasyon (diger bir deyisle: dikkat) vardir.
Meditasyonun ise "cabasiz konsantrasyon" olarak ifadelendirilmesinin
sebebi, aklin disarida birakilmasidir.
Bu durumda aklin, kendi varligini devam ettirebilmesi icin yapmasi
gereken aciktir, akil meditasyon yapmanizi tesvik edemez, bu dogasina
aykiridir... Kisaca, akil kontrolu kaybetmek istemez, iplerin elinde
olmasina calisir, ve bunu o kadar "akilli" bir sekilde yapar ki,
kontrolu kaybetmek istemeyinin "SIZ" olduguna sizi de inandirir.
sevgiler,
Anu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder