29 Aralık 2007

karma yoga -1-

Merhaba,
Bu aralar uzerinde cok durdugum bir konu olan karma yoga hakkinda bir kac bilgiyi sizlerle paylasmak istiyorum.


Karma yoga, bildiginiz gibi kisiyi karma bagindan ozgurlestiren bir yoldur. (Karma, bizi samsara yani dogum olum carkina baglayan fiillerdir.) Bu yolda hizmet esastir. Ancak burada uygulayici, "hizmet" yaptigi ve ne kadar ustun faziletli oldugunu degil, alcakgonullulukle kendisine daha cok hizmet etmeye "firsat tanindigi" uzerine konsantre olur ve yaptigi herseyi bu anlayis ile yapar. Egoyu besleyecegi icin "hizmet ediyorum" fikrine odaklanilmasindan, ozellikle kacinilmalidir.


Simdi karma ile ilgili iki farkli gorus vardir,

1. birinci goruse gore, eger kisiyi bu dunyaya baglayan sey fiillerse, o halde kisi fiilde bulunmayi keser, boylece "fiil yoksa baglayan bir sey de yok" gorusudur. Bu gorusu destekleyen kisiler, dunya ile iliskilerini mumkun mertebe keserler ve fiilde bulunmamaya calisirlar.

2. ikinci gorus ise, Bhagavat Gita'nin da destekledigi, kisinin "fiilde beceri" sahibi olmasidir. Bu goruse gore, fiil uc seyi kapsar: "Fikir, Zikir ve Fiil (hareket/davranis anlaminda)" Simdi yogada istenilen zaten kiside bu uc seyin bir ve tek olmasidir. Yani kisinin fikri ne ise, zikrinin (sozunun) de ayni olmasi ve davranislarini da buna gore yapmasidir. Boylece tam bir icsel seffaflik yogiye hakim olur ve yogi huzurla dolar. Simdi bu goruse gore, problem yapilan edimlerde degil, kisinin bunlara bakis acisindadir, bu bakis acisi degistirildigi takdirde, kisi her nerede olursa olsun karma yoga uygulayicisidir. Bhavat Gitadaki Sri Krisnanin -Sorun dunya degildir, sorun dunyevi olmaktir.- sozunun altinda yatan anlam da zaten budur.


Karma yoga'nin temellerini soyle aciklayabiliriz:

1. 'Kisinin egoyu araya sokmadan, ve isin sonucuna odaklanmadan bir is yapmasi.' : Yani kisinin karsiliksiz ve kosulsuz olarak, sadece isi, o isi yapmak dogru oldugu icin yapmasi. Burada ozellikle kisinin yaptigi ise konsantre olmasi ve yaptigi isten herhangi bir kisisel fayda beklememsi esastir. Bir is yaparsiniz ve bu is evrene bir hediyedir.

2. 'Kisinin sadece kendini o ise vererek, sadece bir ise konsantre olarak, onu mükemmel olarak yapmasi.' : Yine bir onceki tarifle ayni yere gelen bir ikinci tarif bu, cunku eger karsiliksiz ve kosulsuz olarak bir isi yaparsaniz isin icinde kendinizi o ise 'adama' vardir. Dikkat ederseniz kendinizi adadiginiz islerde, isi ucundan tutarak yapmazsiniz, kendinizi o ise gonulden verirsiniz, o is size angarya olarak gozukmez.

3. "Yapilan isi evrene hediye ederek, iyi ve kotu sonuclarini yani meyvalarini reddetmek': Bu ayni zamanda kurban/yajna ile de ilgilidir. Kisi egoyu uzerinden atamadigi icin -egoyu atmak zordur- yapanin kendisi oldugunu kabul eder, ancak sonuclarini hediye eder, yani yaptigi isin sonucundan bir beklentisi olmaz.

4. 'Yaptiginiz islerde 'yapan ben degilim' demek: Burada kisi sadece evrenin elinde bir arac oldugunu hisseder ve he ne yaparsa yapsin kendi iradesinden daha buyuk bir iradenin kendi uzerinden isledigini hisseder. Boylece kisi "yapan" olmadigi icin, yaptigi fiilin sonuclarindan da sorumlu olmaz. Boylece karma olusumu engellenir, kisi fiilde bulundugu halde fiilin sonucu kendisini baglamaz.


Sevgiler.

Ayca.

Hiç yorum yok: