29 Aralık 2007

Ruhsal Yolda Engeller 2 - Visvamitra

Yoga yapma sebepleriyle ilgili daha önce sizlerle bir kaç görüş paylaşmıştım. Kişi farklı sebeplerle yogaya başlayabilir, hangi sebeple başladığının önemi yoktur. Önemli olan, başladıktan sonra şaşmaz ve değişmez bir şekilde, bahaneler aramadan ve tek noktaya odaklı bir zihinle, uygulamaya devam etmesidir. Böylece, başlangıç noktası her ne olursa olsun, amacına ulaşacaktır.

Bu yol üzerinde de kişi bir çok engelle karşılaşmaktadır. Bunlar dışsal engeller olabileceği gibi (ailenin karşı çıkması, guru bulunamaması, kitapların okunamaması gibi) aslında genellikle içseldir. Çünkü yapılan ruhsal çalışma (sadhana) içsel bir çalışmadır ve temel hatları öğrendikten sonra, iç huzurunuz ve disiplininiz olduğu sürece, dışsal fazla bir şeye ihtiyaç duyacağınız bir çalışma değildir.

İşte bugün size bununla ilgili bir hikayeyi anlatmak istiyorum.

Visvamitra’nın hikayesi

“Hindistan’da Visvamitra isminde bir kral bir gün av sonrası askerleriyle birlikte dağda dolaşırken yorulur ve yolun ilerisinde bir mağara görür. Mağaranın içinde, büyük bir yogi (yedi büyük Rişi’den (Gören) biri olan Vazişta), öğrencileri ve bir inek vardır. Vazişta ayağa kalkar ve kralı selamlar. Sonra, Vazişta, Kamadenu isminde bir ineği çağırır ve kral ve inek adamlarının her tür yiyecek vs ihtiyaçlarını yerine getirir. Bu inek arzuları yerine getiren inektir ve kral ve adamları ineğin yeteneğinden büyülenirler.

Kral, “bu kadar az kişinin böyle bir ineğe sahip olması ne yazık, halbuki bu inek bende olsa tüm krallığımda hiç aç insan kalmaz ya da hiç yokluk olmazdı.” diye düşünerek Vazişta’dan ineği, karşılığında binlerce inek vermek üzere ister. Ancak Vazişta şöyle söyler: “Bu inek Gerçeklik Planından gönderilen özel bir inektir. Sadece Mutlak’ın farkında olanlara bu inek verilir. Bana tüm servetini ve krallığını teklif etsen bile bu inekle değişmem.”

Kral öfkelenir ve Vazişta’yı emirlerine itaat etmemekle suçlar ve ineği zorla almakla tehdit eder. Vazişta sakin bir şekilde krala tekrar “hayır” der. Kral artık iyice sinirlenmiştir, elindeki tüm güçle – askerler dahil olmak üzere- Vazişta’ya saldırır ancak tam bu anda arzuları yerine getiren inek binlerce asker yaratır ve kralın askerlerini bir çırpıda yenerler. Kral Vazişta ile savaşmaya yeltenir ama Vazişta’nın okuduğu mantraların gücü kralın gücünden çok daha fazladır.

Böylece kral küçük düştüğünü hisseder ve kıskançlık duyar. “Ben ki bu kadar gücüm, askerim, silahım, emrimde adamım var, ne büyük bir yanılgı içindeymişim. Bu, üzerinde sadece bir bez parçası olan adam bile benim gücümden çok daha fazlasına sahip!” diyerek bir ağacın altında ağlamaya başlar. Bir süre sonra, “Krallığı yanlış yerde aramışım. Bu yogi gibi yapacağım ve kendime göklerde krallık kuracağım. Bir Brahmarşi’nin sahip olduğu (Brahman bilgisine tam olarak sahip gören kişinin sahip olduğu) tüm güçlere sahip olmalıyım.” diyerek, krallığını terk eder ve inzivaya çekilir.

İnziva yerinde önce perişan olur. Çünkü artık ne kendisine servis yapacak bir hizmetçisi ne de yumuşak yatağı vardır. Ayrıca, o güne dek pek ilgilenmediği için, yoga ve uygulamaları hakkında da fazla bir bilgisi yoktur. Yine de gururundan dolayı nereden başlaması gerektiğini sormak için Vazişta’ya gidip akıl danışmaz. Kendi yolunu kendi bulur ve inziva sırasında iradesine tam hakim olur, öyle ki tüm dünyalar titrer ve semavi varlıklardan Indra, kralın oluşturduğu yogik ateşin kendilerini kavuracağından endişelenerek kralın önüne bir engel çıkartmaya karar verir.

Gökten çok güzel bir kadın iner ve kralın önünde dans etmeye başlar. Meditasyon durumunda olan kralın yapılan dans karşısında dikkati dağılır ve kral hedefini unutarak kadınla evlenir. Çocukları olur ve mutlu mesut bir şekilde bir süre yaşarlar. Ancak aradan biraz vakit geçince, kral hatırlamaya başlar: “Ben neyi hedeflemiştim, halbuki ne elde ettim! Ne büyük aptallık. Tam hedefime ulaşacakken bu kadına kandım ve hedefimden vaz geçtim ve tüm gücümü kaybettim.” Bunu hatırlayınca, kral kadını terk eder ve tekrar inzivaya çekilir.

Kral tekrar güç kazanır ve yine dünyalar titremeye başlar. Kralın gücünden bir kez daha endişelenen Indra bu defa başka bir kadını kralın önüne çıkarır. Kadın yine dans etmeye başlar. Ama kral artık bu tuzağın farkına varmış, sonunun nereye varacağını tecrube etmiştir. Bu nedenle ne dansın ne kadının meditasyonunu bozmasına izin vermez. Ancak kadın dansı sürdürür, öyle ki kadının yapmaya çalıştığı şeyi bildiği için, kral en sonunda sinirlenerek kadına bir lanet savurur. Kadın bir taşa dönüşür ancak lanetle birlikte kral tekrar gücünü kaybeder.

Kral, yine düştüğü durumun farkına varmış, ruhsal yolun bıçak sırtı kadar keskin olduğunu anlamıştır ancak yine de gücü bir anlık öfke ile elinden gitmiştir. Yine de yılmaz(!) ve tekrar meditasyona oturur. Artık çok daha kararlıdır. Tekrar güçlenmeye başlar.

Bu arada, Visvamitra’nın yerine geçen bir başka kral Trisanku, bedenli olarak öte aleme gitme hayali içerisindedir. Bunu yapabilmesi için Vazişta’ya gider. Ancak Vazişta bunun doğru olmayacağını söyleyerek kralı reddeder. Kral, tüm krallığı boyunca bu arzusunu yerine getirecek bir yogi arayışına girişir. Ve günün birinde kralın bu arzusu ve özellikle de Vazişta’nın bunu yapmayı reddettiğinin bilgisi bizim kralın kulağına gelir. “İşte diye düşünür Visvamitra, kendimi ve yogik güçlerimi göstermek için bulunmaz bir fırsat!” Hemen krala başvurur ve bunu yapabileceğini söyler. Özel bir tören hazırlanır, gerekli hazırlıklar yapılır ve Visvamitra, kralı göndemeyi başarır!!! Ancak, bedenli olarak kralın öte aleme girdiğini gören Indra kralı aşağı yuvarlarlar. Düşen kral, Visvamitra’dan yardım ister, Visvamitra da onu bir yıldıza çevirir. Ancak bunu yaparken yine tüm gücünü kaybetmiştir.

Yine de tekrar denemeye karar verir. Yıllar geçer ve Visvamitra tekrar eski gücüne kavuşur. O kadar ki, Brahma önünde belirir ve “sen şimdi büyük bir ermiş oldun. Eğer gidip Vazişta’dan kutsama istersen, hemen Brahmarşi olacaksın.” der ve gider! Visvamitra artık çok üzgündür. Tüm bu çalışmanın başlama sebebi olan Vazişta’dan gidip de kutsama istemek ağırına gider ve Vazişta yaşadığı sürece bu güçlere sahip olamayacağına inanarak, gidip onu öldürmeye karar verir. Vazişta’nın bulunduğu dağa gider ve eline büyük bir taş alıp beklemeye başlar.

Bir süre sonra Vazişta karısı ile yolda görülür. Vazişta karısına şöyle demektedir:

“Şu Visvamitra büyük adam. Brahmarşi olmasına da çok az kaldı ama...”

Karısı sorar: “Eğer sana gelirse, hak ettiği halde onu Brahmarşi olması için kutsamayacak mısın?”

Vazişta cevap verir: “Elbette kutsayacağım, ama eğer bana gelirse.”

Tüm bunları dinlemekte olan Visvamitra, Vazişta’nın büyüklüğünü görünce utanır ve taşı bir kenara atarak Vazişta’nın önünde diz çöker.

Vazişta şöyle der: “Artık bir Brahmarşi oldun. Tüm dünyaya insan ruhunun yenilmez olduğunu gösterdin. Sürekli meditasyon ve çalışma ile arzunun, öfkenin, aç gözlülüğün, bağımlılığın ve kibirin üstesinden geldin. Önündeki son engel olan kıskançlığı da aştın. Selamlar olsun sana.”

Böylece Vazişta Visvamitra’nın alın bölgesine (Ajna Çakraya) dokunur ve üçüncü gözünü açar. Böylece Visvamitra evrenin yedi ritmini (gayatri mantra) görerek kozmik şuuru deneyimler.”

Şimdi gelin hikayeyi biraz inceleyelim.

Visvamitra aslında hepimiz gibi madde hayatında öyle veya böyle başarılara imza atmış ve bunlarla övünen kişidir, bu başarılar onda belli bir gurur, güç ve kontrol etme arzusu yaratmaktadır. Dağda, aslında Vazişta’dan ineği isterken haklı gibi görünmektedir, çünkü ineği iyi bir amaç için kullanacaktır ancak burada inek aslında yogik güçleri sembolize etmektedir ve iyi bir amaç için kullanılacak olsa bile yogik güçlerin kişiye verilmesi için kişinin onu hak etmesi yani belli bir olgunluğa kavuşması gerekmektedir.

Vazişta’nın ineği vermemesinin sebebi, kıskançlık ya da güç ve kontrol budalalığı içinde olması değil, Visvamitra’nın bu ineği almak için henüz hazır olmamasıdır. Bu durum tüm guru’larda kendini gösterir; öğrenci guru’dan bir şey istediğinde guru eğer bunu yapmıyorsa, öğrenci onun bencil sebeplerle bunu yapmadığına inanır. Halbuki sebep daha çok gurunun öğrenciye duyduğu şefkatten dolayı isteğini yerine getirmemesidir. Çünkü ruhsal yolda kısa yollarla bir yere gelmek – köşeyi kısa yoldan dönmek gibi bir durum söz konusu değildir. Kısa bir yolu tercih etseniz bile, evren belli bir yere geldikten sonra kişiyi eksik kalan derslerini alması için tekrar durdurur, geri gönderir, o dersleri aldırır ve yoluna öyle devam etmesine izin verir. Bu nedenle kişi ruhsal yolda adım adım ilerlemesi gerektiğini unutmamalıdır.

Vazişta’nın ineği hiç bir şeyle değişmemesi: Bu bir yoginin gücüdür. Elde ettiği yetenek veya güç her ne olursa olsun, gerçek bir yogi bunu bencil amaçları için kullanmaz, hele başka bir şeyle takas hiç etmez. Bu evrenin, yogiye yaptığı bir denemedir. Elde ettiğinin değerinin ne olduğunu bilip bilmediğini ölçmek ve herhangi bir maddeye çekim/arzu duyup duymadığını kontrol için evrenin sunduğu bir hediyedir. Bu nedenle Vazişta’nın karşısına Visvamitra’nın çıkmış olması da Vazişta tarafından bakıldığında bir kutsamadır, çünkü Vazişta da ondan bir kez daha çok önemli bir şey öğrenmektedir: Ulaştığı yogik güçlerini diğer herşeye tercih ettiğini... Böylece bir kez daha ortaya çıkar ki, hepimiz birbirimizin öğretmeniyiz ve hepimiz birbirimizin öğrencisiyiz.

Visvamitra ağlar ve düşünür: İçsel muhakeme başlar. Bu herkeste günün birinde olur. Kişi hayatını gözden geçirir ve yaptıkları ve yapmadıklarını, planladıkları ve gerçekleşenleri listeler ve bunun bir hesabını yapar. Visvamitra bir şeyleri eksik yaptığına inanacak kadar Vazişta’dan çok şey görmüştür; ineğin yarattığı yiyecekler, askerler, Vazişta’nın mantralarla onu yenmesi... Bir şeyleri eksik yaptığını, şimdiye kadar elde ettiklerinin aslında hiş bir şey olduğunu, bunun “ötesi” olduğunu idrak etmeye başlar.

Burada önemli nokta, Visvamitra yoga yapmaya karar verir, ama bunun için sebebi çok da “ilahi” ya da “yüce” değildir. Yoga yapmak ister, çünkü aklı fikri Vazişta’nın elde ettiği güçleri elde etmek (yani Vazişta’ya duyduğu kıskançlık duygusu), kırılan onurunu kurtarmak ve böylece egosunu tatmin etmektir –yani son derece dünyevi hesap kitapların içindedir. Ama hangi nedenle olursa olsun, kararını vermiştir ve Sri Krişna’nın Bhagavat Gita’da dediği gibi, şaşmaz değişmez bir şekilde ve morali bozulmayan bir akılla uygulama yapanlar, başarıya ulaşmaktadır, Visvamitra da sonunda başarıya ulaşmıştır.

Visvamitra birinci inzivaya çekilir: İlk ve en önemli sınav bilmediği bir konuda yanlız başına kalmış olmasıdır. Terk etmiş olduğu geçmişte elde ettiği herşey ve elde etmesi kesin bile olmayan gelecektekki yetenekler.. İşte bu bir öğrencinin yolun başında verdiği en büyük sınavlardan biridir; “ver ki alabilesin”, “kabı boşalt ki, dolsun” der metinler. Ama vermek cesaret ister, sıcacık yatağı bırakmak gösterilecek ilk cesaret örneğidir – belki bizler Visvamitra gibi krallığı terk etmeyiz ama yine de yapabileceğimiz küçük terkler hepimizin hayatında vardır, televizyon seyretmektense meditasyon yapmak, kitap seçiminde ruhsal kitaplara öncelik vermek gibi. Kişi bunu yaparken, aslında bir macreya atıldığını bilir, çünkü elindeki güvenlikli olan, elle tutulur-gözle görülür, fonksiyonlarından yararlandığı şeyleri bırakır ve yerine ispatı bile zor olan, gözle görülmeyen, afaki bir şeyi –üstelik de eğer yeteri kadar çabalarsa elde edeceği- bir şeyle değiştirir. Bundan daha büyük bir sınav yeryüzünde yoktur.

Visvamitra birinci inzivada cehalet içinde: İlk inzivada hiç bir bilgisi yoktur, ne nasıl pranayama (nefese hakimiyet) bilmektedir, ne de meditasyon konusunda deneyimi vardır. Yine de gidip bir guru’ya danışmaz! İşte yine çoğumuzun yaptığı şey. Günümüzde de aslında bu durum pek değişmemiştir, çünkü kişinin made dünyasında entellektüel seviyesi arttıkça, her şeyi bilmesi gerektiği gibi bir kanıya varmıştır. Bu da kişilerin özellikle ruhsal yolda yardım istemekten uzaklaştırmaktadır. “Ben filanca şirketin genel müdürüyüm. Emrimde bu kadar kişi çalışıyor, herhalde nasıl meditasyon yapılacağını kendi kendime çıkarabilirim.” tarzı düşünce günümüzde oldukça sık rastlanan bir düşünce formudur. Visvamitra da kendi denemeye karar vermiştir. Ancak bu kararından dolayı önüne çıkan engellerde “deneme-yanılma” usulü ile gitmek zorunda kalmıştır.

Önüne çıkan ilk engel, bir kadındır. Kadın hep bahsettiğimiz gibi yoğun Şakti enerjisi (dişi enerji) taşımaktadır. Bu nedenle de bedene/tene duyulan arzu güçlü bir içgüdüdür. Maddeye olan bağımlılıklardan bize en yakınıdır bedene duyulan arzu, öyle ki bu illa karşı cinse olan arzu da olması gerekmez, kişinin kendi bedenine olan –bu bedenin ölmesine karşı duyduğu- bağımlılığı da burada önemlidir. Burada kişi tüm maddeyi terk ettikten sonra, bir kalemi de arzulayabilir – zihin çok ilginç çalışır, bu nedenle kişinin zihni sürekli izlemesi önemlidir.

Visvamitra’nın karşısına çıkansa karşı cinstir, kral her türlü maddeyi (tüm servetini, krallığını, eşini, çücuklarını, ailesini) terk ettiği halde, bedene karşı bir çekim duyar ve yogadan düşer (meditasyonu kesintiye uğrar). Ancak bu Visvamitra’nın tekrar fark ederek –yani dersini alıp, idrak ederek- yogadan düştüğünü anlaması ve bağımlısı haline geldiği şeyi terk eder. Ancak maddeye olan arzunun bitmemiş olması, evrenin ona verdiği güçleri geri almasına sebep olmuştur. Visvamitra artık yeniden, baştan başlamak zorundadır.

Indra’nın Visvamitra’nın meditasyonunu bozması: Burada kadını gönderen, Indra da önemlidir, çünkü kişinin bağımlı olduğu negatif karmayı temsil etmektedir. Sri Krişna’nın B.gita’da “Kişi her ne yaparsa yapsın, doğasına uygun hareket eder. Dizginleme buna ne yapabilir ki” sözünden kast ettiği budur. Aslında Indra olarak bahsedilen varlık Visvamitra’ya “kötü” bir şey yapar gibi görünmektedir ama tersine onun eksikliklerini ve defolarını kendisine göstermektedir, böylece kişi doğasına uygun hareket etmekte, eksikliklerini görmekte, yıllar süren dizginlemenin bile işe yaramadığını – tek bir kadını görmekle tekrar maddeye dönüş yapabildğini- fark etmekte, böylece güçlenmektedir. Kişi koşmayı öğrenmeden önce önce emekler, sonra yürür. Emeklerken de önce yere kapaklanır, yürümeyi öğrenirken bol bol düşer, incinir, başlangıçta sadece tüm dikkatini yürüyüşe vererek yürüyebilir ama en sonunda konsantre bile olmasına gerek kalmaksızın istediği gibi hayatı boyunca yürür, koşar. İşte kişi burada doğasının üstesinden gelmitir, doğa ona dengeyi kaybetme, düşme, takılma gibi engeller çıkartmış, kişi bunları gördükçe yürümede ustalaşmıştır. Bu nedenle, aslında Indra’nın gönderdiği bu kadın bir kutsamadır. Visvamitra’nın kendi zayıf yanlarını ortaya çıkartmasına yardımcı olan ve daha da güçlü yoluna devam etmesini sağlayan güçlü bir kutsama. Bu nedenle “başımıza gelen her tür kötü olay, aslında kılık değiştirmiş bir kutsamadır” denmektedir. Bu şekilde düşünecek olursak, hayatımızda olumsuz, negatif, kötü karma diye bir şey yoktur. Herşey tek bir amaca hizmet eder, bizi İçsel Farkındalığa daha da yaklaştırmaya, kulağımıza onun mükemmellliğini fısıldamaya, gözlerimize onun güzelliğinin kıyas kabul etmediğini göstermeye...

Visvamitra ikinci inzivaya çekilir: Visvamitra tekrar dener. Bu nokta önemli. Eğer çocuklar da ilk yürüyüş denemelerinde düştükten sonra yürümekten vaz geçselerdi, asla yürüyemezlerdi. Önemli olan yaşanan olaylardan gerekli dersleri çıkarmak ve tekrar ayağa kalkarak yürümeye devam etmektir. İşte Visvamitra’nın da tam olarak yaptığı budur. Kadını terk etmiş ve başka bir yere giderek, tekrar meditasyon yapmaya başlamıştır. Burada da Visvamitra’nın zayıf noktasını bilen evren adına Indra tekrar kendisine bir kadın gönderir. Böylece yapılan testin sağlaması yapılır: Visvamitra krallığını terk ederek bir kez maddeyi reddetmiştir, daha sonra bir kadın gönderilmiş ve maddeye olan arzusu test edilmiştir, Visvamitra bu testten belki 100 alarak geçmemiştir ama yine de geçmiştir, şimdi sırada sağlama vardır, tekrar karşısına aynı durum çıkar ve evren ona sorar: “gerçekten kendine hakim misin?” Visvamitra madde testini geçmiştir, kadına dönüp bakmaz bile, ama başka bir testten kalır, bu test öfkedir. Visvamitra’nın yogaya başlama sebeplerinden biri zaten Vazişta’ya duyduğu öfkedir, işte Visvamitra yine bu testi geçememiş ve öfkesine yenik düşerek kadını taşa çevirmiştir. Böylece evren, testi geçemediğini görerek, tüm verdiği güçleri ondan tekrar geri alır.

Visvamitra üçüncü kez inzivaya çekilir: Yine de Visvamitra yılmamaktadır. Bu nokta önemlidir. Çünkü tersine Visvamitra bu işin olanaksızlığı üzerine konsantre olarak, kendi kendisinin moralini bozabilir ve kendine acıma duygusuyla dolarak, yogadan vaz geçebilirdi. Bunu yapmamıştır ve ısrarla, azimle bir kez daha meditasyon çalışmalarına başlamıştır. Ancak bu kez karşısına çıkan engel, şöhret ve kendini çevresindekilere ispat etme arzusu olarak kendini gösteren egodur. Madde dünyasına baktığımızda, bir çok konuda kişi egoyu besleyebilir; çok para kazanarak, çok entellektüel olarak, çok güzel/yakışıklı olarak, vs vs. Ama ruhsal yolda da kişi ego yapabilir: “En iyi ben bilirim”, “tüm metinler hakkında tartışılmaz bir uzmanlığım var.” , “yüksek bir meditasyon bilgim var, kimse benim hissettiklerimi, yaptıklarımı yapamaz.” “bana şu veya bu isim verildi, ben herkesten farklıyım” Vs vs.

Visvamitra da burada şimdiye kadar edindiği bilgileri ve eriştiği güçleri şov amaçlı kullanmaya karar vermiştir. Özellikle de Vazişta’nın bunu yapmayı reddetmesi, gururunu okşamış ve kendi yapabilirliğini göstermek için bunu bir fırsat olarak kabul etmiştir. Ancak elde edilen yeteneklerini kişisel amaçlar için kullanması bu yeteneklerin bir kez daha kendisinden alınmasına sebep olmuştur.

Dördüncü inziva: Yine de Visvamitra vazgeçmez! Tekrar meditasyona oturur ve bu defa karşısına evrenin yaratıcı yönü olarak düşünebileceğimiz Brahma çıkar. Brahma kendisini kutlar, artık çok büyük bir ermiş olmuştur ama Brahmarşi olmak istiyorsa, Vazişta’nın kutsamasına ihtiyacı vardır. Burada Brahma istese Visvamitra’ya Vazişta yerine bu kutsamayı verebilecekken, özellikle Vazişta’ya yönlendirmesi çok anlamlıdır, çünkü Visvamitra’ın Vazişta ile henüz bitmemiş bir hesabı olduğunu bilmektedir, ve Visvamitra bunu çözmediği sürece bu ilişkiye bağlı kalacaktır. Sırf bu yönlendirme bile eksik yanların anlaşılması adına bir kutsamadır!

Nihayetinde Visvamitra Vazişta’ya gider, ve son büyük test ile karşılaşır; kıskançlık. ve ne ilginçtir ki ermiş olmuş bir kişi olarak hala Vazişta’yı öldürmeyi düşünebilmektedir! Bu nokta önemlidir, çünkü bize tek bir şeyi sürekli olarak hatırlatmaktadır: “O da herkes gibi bir insan!!!” Ne kadar ermiş olursa olsun, isminin önüne veya arkasına hangi takıları koyarsa koysun, o da bizler gibi bir insan. Aramızdaki tek fark onun kendine hakim olmayla ilgili bizlere göre daha fazla çalışıyor olması. Bizler de aynı çalışmaları yaparak aynı sonuca ulaşabiliriz. Bir diğer yandan, ulaştığımız sonuç her ne olursa olsun, bilmeliyiz ki, “hala insanız” ve her an diğer insanlar gibi davranmamız da olası. Bu nedenle alçakgönüllü olmak ve yapılan çalışmalarla böbürlenmemek, gurur yapmamak ruhsal yolda önemli.

Bu hikayede Vazişta’nın alçakgönüllülüğü Visvamitra’nın aklını başına getirir, böylece guru’nun fazileti öğrenciye aynadaki akis gibi yansır. Visvamitra hatalı olduğunu kabul eder, ve guru da –uzatmadan ya da ben demiştim demeden, yani kendi de alçakgönüllü kalarak ve gurur yapmayarak- affı doğal olarak kabul eder ve onu inisiye eder. İşte burada da gerçek bir gurunun tavrını görüyoruz.

Tüm bunların ışığında Vazişta’yı ineği vermemesi doğru bir karardır, öncelikle eğer ineği vermiş olsaydı, büyük ihtimalle Visvamitra onu kendi kişisel istekleri için kullanacaktı, çünkü zorlukla elde ettiği yogik güçleri bile bu amaç için kullanmaktan çekinmemişken, eline bedavadan verilmiş bir gücü bundan sakınması beklenemez. İkinci olarak da eğer ineği vermiş olsaydı, Visvamitra bu yogik çalışmaları yapmamış olacaktı ve sadece yine kendisine bedava verilmiş olan bu ineğe sahip olacaktı. Halbuki şimdi kendi de bir inek alacak yani kendi kanatlarıyla uçacak duruma gelmiştir.

Sevgiler.

Hiç yorum yok: